Wat is het verband tussen de kadastrale waarde en het bedrag van de onroerendezaakbelasting (Impuesto sobre Bienes Inmuebles)?

IBI is een lokale belasting die geheven wordt op de waarde van onroerend goed. Het beheer, de afrekening en de inning ervan is de verantwoordelijkheid van de gemeenten, hoewel de kadastrale waarde de belastbare basis van deze belasting is. De wet geeft de gemeenteraden de bevoegdheid om de belastingtarieven vast te stellen en om bepaalde belastingvoordelen te regelen, wat uiteindelijk allemaal bepalend is voor het belastingtarief.

De wet voorziet met name in verschillende belastingmechanismen die, na een algemene collectieve taxatieprocedure, het mogelijk maken om het effect van de nieuwe kadastrale waarden op de IBI te controleren.

Ten eerste wordt de belastbare grondslag van de IBI berekend door gedurende tien jaar ambtshalve een degressieve vermindering toe te passen. Deze vermindering bedraagt 90% van de stijging van de kadastrale waarde in het eerste jaar van de herziening, 80% in het tweede jaar enzovoort, totdat in het tiende jaar een belastbare grondslag gelijk aan de herziene kadastrale waarde wordt bereikt. Dit betekent dat, in het algemeen, de heffingsgrondslag voor het eerste jaar van de herziening gelijk is aan de vorige waarde (niet herzien) plus 10% van de waardestijging van het onroerend goed als gevolg van de herziening.

Aan de andere kant kunnen de gemeenteraden, in het kader van hun beheersautonomie, de belastingtarieven vaststellen, tussen een minimumtarief van 0,4 en een maximumtarief van 1,1 voor stedelijke eigendommen en tussen een minimumtarief van 0,3 en een maximumtarief van 0,9 voor landelijke eigendommen. Deze tarieven kunnen gedurende de zes jaar volgend op de kadastrale herziening verlaagd worden met maximaal 0,1 in het geval van stedelijk onroerend goed en met maximaal 0,075 in het geval van landelijk onroerend goed.

Het belastingtarief dat van toepassing is op onroerend goed met bijzondere kenmerken, dat een aanvullend karakter heeft, bedraagt 0,6 per 100. De gemeenteraden mogen voor elke groep van deze in elke gemeente bestaande onroerende goederen een gedifferentieerd tarief van minimaal 0,4 en maximaal 1,3 vaststellen.

Ook Koninklijk Wetgevend Besluit 2/2004, van 5 maart, dat de herziene tekst van de Wet tot regeling van de lokale schatkisten goedkeurt, geeft de lokale raden de bevoegdheid om een korting goed te keuren die de individuele stijging van het IBI-quotum als gevolg van de herziening beperkt, zodanig dat deze stijging het door de gemeente vastgestelde percentage niet overschrijdt. De maximale duur van deze korting is 3 jaar.

Het IBI-quotum na de collectieve taxatieprocedure wordt als richtlijn meegedeeld in de kennisgeving van de kadastrale waarde.

Art. 67 en volgende van het TR van de Ley Reguladora de las Haciendas Locales (Wet die de plaatselijke schatkisten regelt)